Van het donker naar het licht.

Al maanden geleden viel het mij op dat ik minder donkere kleren ben gaan dragen en dat mijn uitstraling op Social Media van een zwarte ondergrond met goud is gegaan naar wit met goud en zwarte letters.
Wat gebeurt er? Ben ik HART op weg om te ontdekken waarvoor ik hier ben, wat mijn missie is? Hoewel ik denk het niet te zien, voltrekt zich een proces van langzame verandering.
Ik word creatiever, herken eerder dingen die normaal pas dagen later tot me doordrongen. Ik kan mezelf beter verwoorden. Puzzelstukjes vallen op zijn plaats. Soms gaat mijn pad recht vooruit, maar het kan ook zomaar opeens een zijsprong naar links of recht zijn. Het volgende moment voel ik me de boom vast gegroeid, gevangen in het hekwerk. Al zou ik willen, ik kan niet bewegen, kan geen kant op.
Er is ontzettend veel verdriet, alles is uitzichtloos en het volgende moment ben ik zo moe dat ik berust in mijn lot. Ik wil wel de bestuurder van mijn voertuig zijn, echter ik ben zo moe van alles dat ik de kracht niet kan vinden. Moet ik eerst door mijn diepste pijn om verder te kunnen?
Mijn emoties schieten omhoog of donderen naar beneden. Ik word af en toe gek van mezelf. Ik stel me vaak de vraag wat wil ik nu echt? Wat is de bedoeling?
Ik mediteer, reflecteer of spar met gelijk gestemde.

Mijn man en ik hebben het over onze vakantie samen. Hij is voor vertrouwd en ik houd van verandering en uitdaging. Weer oppert mijn man om naar Turkije te gaan, lekker goedkoop. Voor weinig geld een mooi resort met goed en veel eten. Zijn motto ik wil veel voor weinig.
Nou wist ik altijd wat ik niet wilde en gebeurde het prompt dat ik kreeg wat ik niet wilde. Ik voelde me dan schuldig omdat ik dan ondankbaar leek. Maar het voelde gewoon niet goed.
Maar nu hield ik voet bij stuk, ik wil op vakantie, geef maar een optie, Turkije is geen optie.
Het wordt Egypte. Het resort is prachtig, de mensen zijn er super vriendelijk. Wat voelt als echt vriendelijk. Hier voel ik me thuis, wat ik thuis niet heb, dan wil ik steeds weg. Weet alleen niet waarheen.
We worden op onze wenken bedient. Twee heerlijke weken, luieren in de zon, wat excursies en verder niks. De vriendelijkheid buiten het resort was voor mijn gevoel een ander verhaal. Ik ben tevreden op deze mooie plek. Na twee weken neem ik voor het eerst van mijn leven afscheid van een vakantie plek. Ik weet niet wat er met me gebeurt.

Een paar weken later staat een Magische reis voor mij gepland. Kado voor mijn 65e verjaardag van mijn echtgenoot . Een weekje Tintagel, Engeland. Met oa bezoek aan de grot van Merlijn en het kasteel van Arthur. Zeven mensen die elkaar niet of nauwelijks kenden, ondanks dat voelde het vanaf het eerste moment van ontmoeting/kennismaking gelijk goed. 

In deze week samen voelde ik me steeds lichter worden. Soepeler dan ik in lange tijd ben geweest. De eerste dagen klom ik voorzichtig in het bad om te douche, bang om te vallen.  De derde dag valt me op dat ik soepel over de rand stap.
De energie is hoog, het voelt alsof ik opgetild of gedragen word. Wat mij opvalt is dat ik minder eet dan wat ik normaal doe. De geestelijke voeding die ik krijg lift mij. Thuis is een wandeling van 30 tot 45 minuten de max. Hier maak ik met gemak een wandeling van 2.5 uur.
Mijn ogen gaan open voor mooie dingen. Niet alleen mijn ogen, maar ook mijn hart wat al jaren op slot zat gaat open. Ik voel de verbinding met moeder aarde en de bron. Ik zie, ik voel, ik hoor meer wat een supermooie ervaring is. Ik kan het nu toestaan in deze veilige setting.
Al mijn leven lang waren er mensen in mijn omgeving die mij raar vonden. Hierdoor had ik altijd het gevoel dat ik mezelf niet mocht zijn, sprak mezelf niet meer uit. Maakte mezelf klein en vaak onzichtbaar. Mijn wereld was donker, dof en zwaar.
Hier kan en mag het, niks is raar. Mijn licht gaat aan. Ik ontdek een verborgen talent.
Mijn GSM gebruik ik om mooie plaatjes vast te leggen. Als vanzelf word naar een plek geleid en leg de plaatjes vast op gevoel. Magische beelden verschijnen op de foto's en video’s die ik maak. Wonderbaarlijk wat ik voor lens verschijnt.
Is het toeval of …… ?
Is er dan toch een wereld die wij "normaal" niet kunnen zien, horen of voelen? Het is alsof ik van het donker naar het licht ben gegaan, letterlijk en figuurlijk.
Nu mag ik ZIJN.