We hebben allemaal evenveel tijd in een dag, hoewel de ene dag soms langer of juist korter lijkt dan de andere. Niemand kan meer uren in een dag krijgen. Of ze nu waardevol besteed worden of slapend doorgebracht, we krijgen ze niet terug. Het is nooit anders geweest en toch is tijd de afgelopen twintig jaar meer waard geworden.
Terwijl het met geld juist het tegenover gestelde is. Geld wordt steeds minder waard maar geld kun je altijd vergaren. Ruil je geld voor tijd of ruil je tijd voor geld?
Mijn ouders hebben de 2e wereldoorlog meegemaakt. Daarna moest alles weer worden opgebouwd. Dus was het de schouders eronder. Er moest geld verdiend worden om brood op de plank te hebben. Alle tijd ging zitten in het werken voor geld.
Mijn beide ouders hebben de basis school niet af kunnen maken. Er moest namelijk geld verdiend worden om te kunnen eten, voor de huur of hypotheek van een woning, voor kleding enz.
Als kind heb ik het financieel goed gehad, maar het kwam niet aangewaaid. Mijn moeder was thuis en deed thuiswerk of ging in de avonduren kantoren schoonmaken. Als kind van een jaar of 8 “mocht” ik mee. Later was het na sluitingstijd een winkel schoonmaken. De afwas doen, ramen zemen en de vloer stofzuigen, schuren en dweilen. Mijn vader kon echt alles (ik ben nog steeds ontzettend trots op hem). Of het nu schilderen, behangen, metselen, elektra, fietsen maken of een IKEA kast in elkaar zetten was hij deed het maar mooi in de avonduren.
Mogelijk zit het in ons DNA dat we vaak doen wat onze ouders voor ons ook deden. Toen ik trouwde en kinderen kreeg, breide ik truitjes, naaide de kleding voor ons, maakte gordijnen, bakte taarten voor verjaardagen enz.
Moest er iets gedaan worden wat wij zelf niet konden was er altijd wel een mannetje wat in de avonduren kwam klussen.
Wat ik bij de generatie van mijn kinderen zie, is dat ze liever korter werken zodat ze meer vrije tijd hebben en dingen doen waar ze zich goed bij voelen. Dat kan evengoed klussen zijn of een studie. Maar niet meer allemaal alleen in het weekend of de avonduren.
Het valt op dat de jongvolwassenen van nu zich niet laten meeslepen in wat eerder werd aangezien voor ambitie.
Het draait niet meer om hogerop komen, carrière maken en dure spullen. Het doet mij deugd dat zij vaker stilstaan bij wat zijzelf als individu waardevol vinden en zich richten op het creëren van een gelukkig leven.
De nieuwe generatie werkenden spoort elkaar aan om zich te focussen op zichzelf en niet op geld of status.
Sommige lijken ambitieloos en willen zo min mogelijk werken, echter zij hebben gezien hoe de vorige generatie met een fulltime baan hun identiteit ontleende aan hun werk. Wij hebben onze keuzes onbewust of bewust gemaakt. De volgende generatie maakt hun keuze.
Is het beter of slechter, de tijd zal het leren.
Reactie plaatsen
Reacties